หญิงสาวและเรื่องราวของ ดอกไม้กับกระถาง

เนื้อเรื่อง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…
มีหญิงสาวผู้หนึ่งหลับใหลอยู่ในห้องหับเล็กๆที่มีแต่ความหม่นหมอง
นานแสนนาน…จนกระทั้งวันหนึ่ง
มีชายหนุ่มแปลกหน้ามาเคาะประตูห้องของเธอ
ปลุกเธอให้ตื่นฟื้น
และมอบเมล็ดพันธุ์แห่งดอกไม้ไว้ให้เธอ
หญิงสาวได้ปลูกเมล็ดพันธุ์นั้นไว้ในกระถางดวงใจ
และเฝ้ารดน้ำ พรวนดิน
รอวันให้เมล็ดพันธุ์นั้นงอกงาม
วันแล้ว…วันเล่า
ชายหนุ่มได้ช่วยหญิงสาวดูแลเมล็ดพันธุ์แห่งดอกไม้ที่ฝังบ่มไว้ในกระถางดวงใจ
นานจนกลายเป็นต้นกล้าที่แข็งแรง
และนานพอที่ต้นกล้านั้นโตพอจะผลิดอก
หญิงสาวเริ่มสงสัย…
ชายหนุ่มไม่เคยบอกกับเธอเลยว่าเมล็ดพันธุ์ที่ได้ให้เธอนั้นจะเป็นที่มาของดอกไม้ใด?
เธอเฝ้าสังเกตโดยไม่กล้าเอ่ยถาม…
จนวันที่ดอกไม้นั้น…ผลิบาน สะพรั่งเต็มกระถางดวงใจของเธอ
เธอจึงได้รับรู้…
ดอกไม้ที่ชายหนุ่มได้มอบให้
ดอกไม้ที่เธอปลูกไว้ในกระถางดวงใจ
ดอกไม้ที่เธอเฝ้าทะนุถนอม
แท้จริงก็คือ “ดอกไม้แห่งความรัก”
-----------------------------
หญิงสาวตัดสินใจนำกระถางแห่งดวงใจซึ่งเต็มไปด้วย ”ดอกไม้แห่งความรัก” ที่กำลังบานสะพรั่งไปมอบให้ชายหนุ่ม
เมื่อชายหนุ่มได้เห็น “ดอกไม้แห่งความรัก” ที่มาจากเมล็ดพันธุ์ที่เขาได้มอบให้หญิงสาว
ชายหนุ่มนิ่งเงียบ…
ครั้งหนึ่งเขาได้มอบเมล็ดพันธุ์แห่งดอกไม้ไว้ให้หญิงสาว
โดยที่เขาไม่อาจรู้เลยว่า เมล็ดพันธุ์นั้นจะเติบโตมาเป็นดอกไม้ชนิดใด
แท้จริงแล้ว เขาอาจต้องการมอบเพียง เมล็ดพันธุ์ของดอกไม้แห่งความห่วงใย
หรือเมล็ดพันธุ์ของดอกไม้แห่งความปรารถนาดีเท่านั้น…

-----------------------------
หญิงสาวรับรู้แล้วในทุกสิ่ง…
ดอกไม้แห่งความรักเริ่มเหี่ยวเฉา
กระถางแห่งดวงใจเริ่มปริร้าว
---แตกสลาย---
“ดอกไม้แห่งความรัก”
ได้กลายเป็นเพียงตำนานของเธอ
-----------------------------
“ไม่มีกระถางดวงใจ
จึงไม่อาจปลูกดอกไม้ใดได้อีกแล้ว”

-----------------------------
หญิงสาวตัดสินใจลืมโลกแห่งความจริง
เธอกักขังตัวเองไว้ในห้องหับแห่งเดิม
แต่ทว่า…
บัดนี้มันมืดมิด อ้างว้าง และปวดร้าวยิ่งกว่าเดิมมากมายนัก
หญิงสาวจ่อมจมตัวเองอยู่ในความหลับ
แต่ทุกลมหายใจแห่งนิทราไม่อาจทำให้เธอลืมความจริงได้
ดอกไม้แห่งความรักและกระถางดวงใจของเธอ
…ได้แตกสลายไปเสียแล้ว…
ช่างเป็นเรื่องจริงที่น่าเจ็บปวดยิ่งนัก
หญิงสาวหวาดกลัวต่อโลก…ต่อผู้คน…ต่อความรัก
กำแพงเหล็กกล้าได้ค่อยๆก่อตัวขึ้น
ภายในร่างและวิญญาณของเธอ
ปิดกั้นเธอต่อสังคม
แต่ไม่อาจปิดกั้นจากความเจ็บปวด
-----------------------------
ผ่านไปกี่นานแล้ว…
ชายหนุ่มเฝ้ามองหญิงสาวที่มุมหนึ่งของหน้าต่าง
เขาไม่อยากเห็นเธอต้องทุกข์ทนร้าวราน
แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร…
-----------------------------
…จนกระทั่งวันหนึ่ง
ชายหนุ่มได้ตัดสินใจ
รวบรวมเศษกระถางดวงใจของหญิงสาว
ที่แตกสลาย แทบจะเป็นธุลี
มาบรรจงต่อให้เป็นรูปร่าง
แต่ก็ยาก…ยิ่งนัก
เพราะมันเกือบจะกลายเป็นอากาศธาตุไปเสียแล้ว
-----------------------------
ผ่านไป 10 ปี
… 20 ปี
… 30 ปี
หรืออาจจะนานกว่านั้น…
กระถางดวงใจของหญิงสาวก็ไม่มีวี่แววที่จะเป็นดังเดิมได้
ชายหนุ่มทั้งทดท้อและอ่อนล้า
ทั้งยังเฝ้ามองหญิงสาวที่มุมหนึ่งของหน้าต่างเช่นเคย
เขาห่วงใยเธอมาก
มากเสียจน…
น้ำตาของชายหนุ่มได้รินไหลลงมา
หยดริน บนธุลีแห่งกระถางดวงใจของหญิงสาว
โดยที่ไม่คิดฝัน…
เศษกระถางดวงใจของหญิงสาวได้กลับคืนเป็นรูปร่างดังเดิม
พร้อมกับหญิงสาวที่ค่อยๆตื่นฟื้น
-----------------------------
…อย่างที่ไม่มีใครเคยคิดคาด
น้ำตาเป็นผู้ชุบชีวิตกระถางดวงใจ
และคืนวิญญาณให้แก่หญิงสาว…
…มิใช่เพียงน้ำตาของชายหนุ่ม
หากแต่เป็น”น้ำตาแห่งความรัก”จากเขา
น้ำตาที่มาจากดวงใจนั่นเอง
ที่ปลุกทุกสิ่งให้ตื่นฟื้น…
-----------------------------
หญิงสาวผู้ซึ่งบัดนี้ไม่มีปราการใดๆกักขัง
ไม่มีร่องรอยแห่งความปวดร้าว
หากมีแต่ความสดใส
…”ดอกไม้แห่งความรัก”…
ผลิบานอย่างงดงาม
ภายในกระถางดวงใจใบใหม่
ซึ่งได้หลอมรวมกระถางดวงใจของหญิงสาวและชายหนุ่มเข้าไว้ด้วยกัน
กลายเป็น“กระถางดวงใจของสองเรา”
…สวยงามและยิ่งใหญ่
ดอกไม้แห่งความรักที่เกิดด้วยกระถางดวงใจของคนสองคน
ดูแลร่วมกันตราบชีวิต…
-----------------------------